Στην είσοδο της Πελόπης, προϊδεάζοντας τον επισκέπτη για την εικόνα του χωριού (πέτρινα σπίτια και λιθόστρωτα σοκάκια), βρίσκεται το πρώην Δημοτικό Σχολείο, που φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια την Λαογραφική Συλλογή. Η Λαογραφικη Συλλογή δεν αποτελεί μόνο αρχείο του παρελθόντος αλλά και πηγή έμπνευσης για τους επισκέπτες που ενδιαφέρονται για την πολιτιστική αναζήτηση και την τοπική ταυτότητα. Είναι ένας ζωντανός διάλογος με την ιστορία.
Εδώ, οι επισκέπτες μπορούν να κατανοήσουν πώς οι κάτοικοι της Πελόπης διαχειρίζονταν τους φυσικούς πόρους (από τον παραπόταμο Κότσινα του Τσικνιά μέχρι τα βοσκοτόπια του Λεπετύμνου), πώς γιόρταζαν τις γιορτές τους και πώς διατήρησαν ζωντανή την ταυτότητά τους ακόμα και σε δύσκολες εποχές. Για τους ντόπιους, είναι μια ανάμνηση της κληρονομιάς τους· για τους επισκέπτες, μια ευκαιρία να συνδεθούν με την ουσία του νησιού.
Σε έναν χώρο γεμάτο νοσταλγία και σεβασμό στην παράδοση, εκτίθενται παραδοσιακά εργαλεία που χρησιμοποιούνταν για την κτηνοτροφία, την καλλιέργεια ελιάς και την παραγωγή τυριού. Από ξύλινες σκάφες για το γάλα και σιδερένια δρεπάνια για τη σοδειά, από βουκέντρες κι άροτρα, από τον σοφρά και το ταγάρι μέχρι το χειροποίητο μεταξωτό νυφικό και την στολή του ήρωα φαντάρου στο Αλβανικό μέτωπο, κάθε αντικείμενο είναι μια ζωντανή μαρτυρία της καθημερινότητας.
Η οικοτεχνία, βασισμένη στην επεξεργασία του μαλλιού και του μεταξιού, παρουσιάζεται μπροστά μας με λανάρια, αδράχτια, χτένια, αργαλειό, κιλίμια, κουβέρτες κι ενδύματα. Ιδιαίτερη θέση καταλαμβάνουν φωτογραφίες και αντικείμενα που αφηγούνται την ζωή του χωριού σε κάθε επαγγελματικό και βιομηχανικό χώρο τον 19ο και 20ο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων αναφορών στον πολιτισμό των Μικρασιατών που απετέλεσαν βασικό συντελεστή εξέλιξης στην επιβίωση.
Το Λαογραφικό Μουσείο δεν αποτελεί μόνο αρχείο του παρελθόντος, αλλά και πηγή έμπνευσης για τους επισκέπτες που ενδιαφέρονται για την πολιτιστική αναζήτηση και την τοπική ταυτότητα.
